Woensdag 2 mei

Hallo lieve bloggers.
Het was me weer het dagje wat. Heuveltje op, heuveltje af. Douane post over en weer over. We reden Duitsland in en weer uit. Maar de Zwitserse douane is heel aardig. Ze zien fietsen, heel veel tassen, mooie bruine armen en benen, we kunnen zo doorfietsen. Overigens het is nu 21 u. op de tv AC Milan tegen ManU en het regent hier ook pijpestelen (net als in Milaan). Vandaag dus een dagje langs de Rijn, Rijn, Rijn. Nu denk je vast makkie, langs een riviertje. Maar onze vriend van de route beschrijving, stuurt ons wat van de drukke wegen af. Overigens prima hoor. Maar dat betekent in 300 % van de gevallen dorpje uitklimmen, iets hoger, nog hoger. Bij het volgende dorpje weer keihard omlaag, dan weer linksaf en het hele circus begint weer opnieuw. Het is haast onmogelijk om km te maken het schiet gewoon niet op. Ik bedoel het absoluut niet negatief, maar Ron en ik zijn het er beiden over eens. Deze tocht is tig keer zwaarder als dat tripje naar Compostella. En we zijn ongeveer op de helft. (wereldgoal Clarence).
Maar nu het goede nieuws. Met Ron zijn hand gaat het veel beter. Om misverstanden te voorkomen hij is niet van zijn fiets gekletterd, maar heeft gewoon een drempeltje gemist. We hebben vanmorgen wat anti- dikkehand gel gescoord en dat helpt. Je zou haast een apotheek inlopen om te vragen naar anti-berg gel! Dit voor het thuis front.
Vandaag dus langs de Rijn. De beentjes van Ed hadden geen zin, nou ja niet zoveel zin. Het gevoel als je een heuvel afrijdt en je moet keihard trappen, want je fiets wil de andere kant uit. Ik ken dat gevoel van een eerder tochtje, het hoort er gewoon bij. Het fietsen langs de Rijn is wel bijzonder, mooie stadjes en we nemen altijd even tijd om eea. vast te leggen. De km teller staat op 940 km. We zitten in Bad Zurzach. Volgens ons is dit een kurort. Je ziet hier niemand beneden de 40. Morgen gaat het weer verder richting de Bodensee.
Speciaal voor mijn Nellie. Herrinner je de Titisee, toen we naar Guda gingen in Modena. We gingen vznmiddag over dezelfde grensovergang (Waldshut).
By the way de 2de helft van AC Milan tegen MU moet nog beginnen en Ron ligt zo ongeveer in coma (snurken). Grappig hoor, het lijkt of het hem allemaal niets doet (allemaal appeltje eitje) maar ik hoor hem (terecht) ook wel eens zuchten en steunen. Hij is wel een lief maatje, want hij voelt wel aan dat het sons niet slim is om ' follow me' te gaan spelen. Maar we peppen elkaar wel weer op, we zijn tenslotte op vakantie!!!!!!
Nou de 2de helft begint, ik ben aardig creatief geweest. Van ons uit, we missen jullie allemaal daar thuis, genieten (met waterlanders) van jullie ' comments''. We gaan er nog steeds voor en bedenk wel dat we ondanks alle gemartel ook heel veel plezier hebben. De trip is echt heel mooi, mensen zijn aardig, hebben veel aanspraak en ga zo maar door.
Heel veel liefs hier uit Die Sweizz, Ron en Ed