Koninginnnedag, bijna in Basel

Zowaar een foto, lunch pauze in het wijngebied d'Alsace, weer prachtig weer. Ik heb vergeten te melden dat we gisteren echt in de regen gefietst hebben. Het donderde en bliksemde. Het was overigens een en al kommer en kwel. Maar vandaag toppie, toppie. Bij Ed doet alles het weer. We zijn gestart Rotthau, dat hotel uit de Middeleeuwen. Gelijk weer klimmen van 300 naar 500 m. Col de Steige. Een lekkere klim, niet stijl maar gewoon zo'n 20 km lang omhoog. Het voelde bij Ed weer lekker aan, dus het humeur van ons ging ook met hetzelfde tempo omhoog. Helemaal top, want we zagen gezien de afgelopen dagen onze rit stranden. Echt het werd weer genieten, want we fietsen wel door fantastisch mooie gebieden. Via Scherwiller, Selestal, en nog wat van die dorpjes, passeerden we Colmar. Het gaat nu echt richting Basel. Maar ja geen dag gaat zonder verrassingen voorbij. Een lekkkere afdaling en pats. Ed achter lek. Gelukking ging ik maar 40 km naar beneden dus remmen kon nog. Ron kon dus in aktie komen. Bandje eruit nieuw bandje erin. Even oppompen en klaar is Kees. Helaas bij het inzetten van het wiel, sprong er ook nog een remblokje af, maar met behulp van een Zwitsers precissiemes is dat ook weer geregeld. Helemaal voor mekaar. Dat hoort erbij. In Basel gaan we een paar reserve binnenbanden scoren, want plakken?? De lekke band was niet eens op te pompen de lucht was er eerder uit dan erin. Dat is het leed van de eenzame fietsers. We zijn nu in Rouffach en hebben op 300 m. na 800 km gefietst. Het is nog 70 km naar Basel. We hebben vanavond in een soort Turkse cafetaria gegeten. Ron 1x kebab + 1x kebab fromage, ik rustig aan met een Hamburger + salade. Het was overigens heel lekker. Bij het intikken van deze blog, zitten we lekker in de lounge van ons hotel, met een biertje, maar dat is vanwege Koninginnedag. Geintje. De stemming bij ons zit er weer in (gelukkig) en we zijn zo'n beetje halverwege. Nog even de Alpen, Po vlakte en Toscane. We kijken er naar uit. Het gaat dus weer fijn, want tenslotte zijn we op vakantie. Heel veel liefs van Ron en Ed. Tot blogs

Zondag, Col du Donon dag

Vandaag op zondag zijn we weer op tijd vertrokken. Vanuit het hotel in Mittersheim, we zitten dus in de Elzas, fietsten we langs Het Canal des Houillerers. Zo’n 20 km rechtuit. Aan het eind van dat kanaal moesten we een loopbrug over. Dat betekende bagage van de fietsen, dat over de brug brengen, terug, fietsen over de brug. Een heel gesleep. Via Gondrexange, Lorquin richting de Col du Donon. Een klim van 300 naar 800 meter, over een afstand van 26 km. In het begin viel het nogal mee, maar na 15 km ging het echt omhoog. Voor Ed werd het te veel, hij trok het niet meer. Echt balen, nog steeds goede benen, maar de rest van mijn spijsverteringsstelsel werkt niet echt mee. De laatste 11 km waren echt super steil en ik heb de eerste de beste bestelbus aangehouden en de Fransman daarin wilde mij gelukkig mee naar boven nemen. Uiteraard heeft klimgeit Ron de klim wel gedaan, echt super (het was geen appeltje eitje). Na een afdaling van zo’n 10 km zijn we in Schirmeck beland. De teller staat op 717 km. We zitten in een hotelletje dat vast al in de Middeleeuwen heeft bestaan, maar het heeft wel iets. Alles kraakt en piept.
We willen nog wel even zeggen, dat we echt door prachtige gebieden fietsen, door bossen, door dalen, langs riviertjes heel mooi. We komen soms tijden niemand tegen, alsof je alleen op de wereld bent. Ondanks de ongemakjes is het wel genieten
Net een berichtje gehad dat zij uit Eindkoven kampioen zijn geworden, jammer voor mijn cluppie.
Morgen krijgen we nog wat klimwerk te overwinnen, maar dan gaat het richting Basel en ook een paar dagen redelijk vlak.
Dit was het weer tot blogs

Liefs Ron en Ed

De tweede week van onze trip

Vandaag is het zaterdag en de tweede week van onze reis is begonnen. Gisteravond hebben we in iets te exclusief restaurant, maar we hadden weinig keus. Het was wel populair want we zaten voor de afwisseling eens niet in ons eentje. Het menu was voor ons eenduidig, als entree asperges met rauwe ham, en als hoofdgericht vis. Het smaakte mij zelfs goed, de restjes heeft Ron uiteraard opgegeten. Bij thuiskomst bij onze chambre d’haute nog wat gedronken en uiteraard op tijd (23 u) het mandje ingedoken. Bij het opstaan was het wat minder. Ik voelde me helemaal niet goed wat betreft mijn maag. Ik was superberoerd en het absoluut geen zin om op de fiets te stappen. Maar ja, jullie kennen mij dan maar de dood aan de gladiolen. Na het ontbijt toch gestart. De route vandaag leek niet zo heftig en dat klopte. Uiteraard zijn we wel weer een paar keer de Lemelerberg over gefietst. Bij de start van een klimmetje vloog mijn ketting eraf, ook niet zo prettig. Maar de mechanicer heeft alles weer verholpen.
De route vandaag ging vis Varize, Guiinglange, Arraincourt, Harprich naar Mittersheim. Ik noem wel al die ‘plaatsjes’, maar zijn gehuchten, geen koffie, niets, nakka. In Mittersheim leek ons het beter om te stoppen want de eerste 30-40 km gaat echt door de middle-of-nowhere, langs het Canal de Houilleres. We hebben toch vandaag 75 km gefietst. Voor jullie orientatie Mittersheim ligt ongeveer in het midden tussen Metz en Strasbourg.
Morgen wordt het weer redelijk heftig, met in het parcours een heuse col, de Col du Honon (800 m). Het weer is nog steeds goed, mag wat minder warm. Als ik dit tik is Ron de was aan het doen. Ik tik dit verhaaltje eerst in in Word, vanavond zet ik het op de blog, want ik heb nou even geen stroom.
In totaal hebben we 645 km gefietst, wat een gemiddelde is 80 km per dag. We denken allebei dat het wel haast 4 weken gaat duren voor we op het St. Pietersplein zullen staan.
We houden vol en we spreken elkaar in de volgende blog.

Liefs Ron en Ed

Weer een dag weggepeddeld

Lieve mensen.
Het was me het dagje wel. Bloedheet, geen wind. We zijn gestart in Wormeldange. Eerst vlak fietsen langs de Moezel. We passeerden Schengen (van de Euro) tot Sierck les Bains. Toen was het afgelopen met de pret. Ik denk dat we wel 40 keer de Lemelerberg over zijn gegaan en dat is nog zacht uitgedrukt. De liefhebbers mogen op onze fietsen, dus met bepakking, het een paar keer proberen daar in Ommen als we terug zijn. Het is bar. Klimmen, dalen het gaat maar door. Ron en ik zijn het er unamiem over eens, dit tripje is heel anders dan in 2003 richting Compostella. Echt veel en veel zwaarder. Zelfs Ron heeft het over kuitenbijters. Toch nog 70 km weggefietst, meer zit er gewoon niet in. Via Kedange, Aboncourt, Les Etangs zijn we gestopt in Pontigny. In een Chambre de Haute, bij Joelle en Michel. Lieve mensen, gelijk biertje, kast van een huis, prachtige kamer. Alleen ze spreken geen woord buiten de deur en ons Frans is ook een petit peu. Maar met handen en voeten komen we er wel uit. Michel brengt ons straks naar een restaurantje dus dat zit goed.
Het was dus echt afzien vandaag, met de maag van Ed gaat het beter, de beentjes houden het aardig, maar zoals bekend klimmen is niet mijn hobby. Maar we gaan door!!!
Wel dit was het voor vandaag, nogmaals top al jullie comments. Tot blogs. Ron en Ed

Toegift 2 negertjes

De zesde dag, zon, zon en nog een zon

De zesde dag zit er op. Vanochtend in Dasburg op tijd opgestaan. Ed had naweeen van de zware klim dag gisteren. Niet de beentjes, maar zijn maag. Alleen bij het woord ontbijten werd hij al niet goed. Niet best. Toch zijn we op weg gegaan. De route die voor ons lag, was spreekwoordelijk niet zo heftig. Door bossen en dalen richting Vianden, Duitsland in en uit, Luxemburg in en uit. Via Wallendorf, Mullerthal, Junglinster naar Olingen. Venijnige heuveltjes, maar na klimmen komt meestal ook dalen. De stop vandaag na 77 km is Wormeldange aan de Moezel, precies op de grens tussen Duitsland en Luxemburg. Het plaatsje ligt zo’n 20 km ten oosten van de stad Luxemburg. Morgen fietsen we richting Schengen.
Het was vandaag weer bloedmooi weer, eigenlijk een beetje te warm, zelfs Ron heeft 2 liter water op. Dat moest hij ook wel, want hij had gisteren zijn hoofd gestoten en ongeveer 2 liter bloed verloren. Normaal gesproken eet Ron twee keer zoveel als ik en met drinken (spa blauw, ice tea) is het precies omgekeerd. Dus ik heb heel wat litertjes naar binnen gewerkt. Als ik dit intik gaan we nog een hapje eten, ik hoop dat ik er wat inkrijg.
Verder gaat het okee met ons Rome komt in zicht (geintje).
Heel leuk, zelfs behoorlijk emotioneel, zijn jullie 'comments'. Als eerste gaan we achter de computer zitten om deze te lezen.

Morgen weer een dag, we bloggen
Liefs van Ron en Ed

De vijfde dag, afzien in de Ardennen en Eifel

Lieve mensen

Het was me het dagje wel. Bloedheet, altijd beter dan regen, heuveltje op, heuveltje af. Ons traject liep van Butgenbach, door natuurgebieden in de Ardennen, later de zuidelijke Eifel naar het dal van de rivier de Oer. We fietsen dus ten zuid/oosten van Luik, richting-ter hoogte van Trier. Ed kan zeggen ik ben een voettocht naar Rome begonnen. Niet te geloven, 15% omhoog, alsof je tegen de muur van de slaapkamer oprijd. Maar klimmen betekent ook dalen, helaas heb ik het snelheids record niet gebroken, gemiddeld gingen we toch met 50 km naar beneden. Helaas, helaas dan moest je ook weer omhoog. Een klein voorbeeld. Bij Burg Reuland zit je op 350 m. boven NAP. 10 km. verder op 522 m. Gewoon gekkenwerk. Maar nu het nieuws van de dag. Mijn kanjer maatje moest zelfs afstappen !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Schakelen moet je op tijd doen, zei hij. Alle gekheid op een stokje, we hebben veel plezier, we komen door tig dorpjes, geen koffie, geen drankje dus gewoon door trappen. Uiteindelijk hebben we toch 70 km gefietst en gelopen. We zitten nu in Dasburg (vlak boven de stad Luxemburg), bij Marleen en Hans die daar een hotel hebben. Onwijs lekker gegeten en nu nog even lekker uitbuiken. Alles gaat goed morgen gezond weer op. Gezien de route is het wat makkelijker, keep on dreaming.

Nog een tip, doe er zelf wat mee. Onderaan ons bericht staat een regel met oa. ´comments´. Als je daarop klikt kun je wat schrijven aan ons. Doe dat Anonymus. Let wel de hele wereld kan dat lezen.

Nou allemaal tot blogs
Ron en Ed

De vierde dag, eindelijk lekker klimmen

Lieve mensen

Op tijd vertrokken uit Gulpen en gelijk klimmen. We kwamen door het plaatsje Epen, met voor Carla bekende zink-viooltje. We verlieten Nederland en 'zwierven' tussen Belgie en Duitsland. Er werd heel wat gevergd voor onze beentjes. We fietsten door het natuurgebied De HOGE Venen en daalden weer af naar het meer Lac d'Eupen en zijn even gestopt bij de stuwdam om daar weer de draad op te pakken, klimmen, klimmen en klimmen. Ongeveer 2 uur nobody seen, geen kroeg, geen benzine pomp (spa blauw please) helemaal niets. Heel leuk. Ook nog een klein foutje gemaakt, niet bij Hoevelaken linksaf, maar dankzij een houtvester kwamen wij, zonder terug te fietsen, toch op ons streefdoel Butgenbach terecht. Butgenbach ligt net boven Bullingen, richting Luxemburg. Vandaag hebben we toch nog 75 km gefietst, we zien er niet uit, knal bruine koppen en armen, heel leuk als je je shirtje uittrekt. Maar gezien de ervaringen in 2003 is het weer toch wel aangenamer. We hebben een leuk pensionnetje gevonden, met een rijk gevulde koelkast (Leffe). Ook zit om de hoek een Chinees. Ron heeft daar zowat ook mijn eten opgegeten. Overigens is als je stopt met fietsen, lekker douchen en biertje + happen zowat het ultime genot. Immers we zijn op vakantie!!!!! Het was vandaag echt afzien, maar als ik dit intik hebben wij toch een tevreden gevoel. We zitten op schema, de dag van morgen (mijn zwarte torrie wordt 25) ziet er wat aantrekkelijker uit. Voor de kilometer tellers vandaag hebben we 75 km gefietst, de teller staat op 345 km. Niet gek voor een paar amateurtjes.

We lezen met veel plezier de 'comments' En zien aan de teller van de site, dat er hel wat belangstelling is. Het geeft ons zeker een kick dat velen met onze strafexpeditie meeleven. Met ons gaat het echt redelijk goed. We hebben, hoe gek het ook klinkt veel lol. Hoewel Ed vandaag een paar keer gezongen heeft: We gaan naar Ommen toe, blijkt het zo dat we elkaar steunen, moed inspreken, traantjes afdrogen, en bedenk maar wat.
We gaan echt naar Rome toe!!!!!

Liefs van Ron en Ed

De vierde dag, eindelijk lekker klimmen

Lieve mensen

Op tijd vertrokken uit Gulpen en gelijk klimmen. We kwamen door het plaatsje Epen, met voor Carla bekende zink-viooltje. We verlieten Nederland en 'zwierven' tussen Belgie en Duitsland. Er werd heel wat gevergd voor onze beentjes. We fietsten door het natuurgebied De HOGE Venen en daalden weer af naar het meer Lac d'Eupen en zijn even gestopt bij de stuwdam om daar weer de draad op te pakken, klimmen, klimmen en klimmen. Ongeveer 2 uur nobody seen, geen kroeg, geen benzine pomp (spa blauw please) helemaal niets. Heel leuk. Ook nog een klein foutje gemaakt, niet bij Hoevelaken linksaf, maar dankzij een houtvester kwamen wij, zonder terug te fietsen, toch op ons streefdoel Butgenbach terecht. Butgenbach ligt net boven Bullingen, richting Luxemburg. Vandaag hebben we toch nog 75 km gefietst, we zien er niet uit, knal bruine koppen en armen, heel leuk als je je shirtje uittrekt. Maar gezien de ervaringen in 2003 is het weer toch wel aangenamer. We hebben een leuk pensionnetje gevonden, met een rijk gevulde koelkast (Leffe). Ook zit om de hoek een Chinees. Ron heeft daar zowat ook mijn eten opgegeten. Overigens is als je stopt met fietsen, lekker douchen en biertje + happen zowat het ultime genot. Immers we zijn op vakantie!!!!! Het was vandaag echt afzien, maar als ik dit intik hebben wij toch een tevreden gevoel. We zitten op schema, de dag van morgen (mijn zwarte torrie wordt 25) ziet er wat aantrekkelijker uit. Voor de kilometer tellers vandaag hebben we 75 km gefietst, de teller staat op 345 km. Niet gek voor een paar amateurtjes.

We lezen met veel plezier de 'comments' En zien aan de teller van de site, dat er hel wat belangstelling is. Het geeft ons zeker een kick dat velen met onze strafexpeditie meeleven. Met ons gaat het echt redelijk goed. We hebben, hoe gek het ook klinkt veel lol. Hoewel Ed vandaag een paar keer gezongen heeft: We gaan naar Ommen toe, blijkt het zo dat we elkaar steunen, moed inspreken, traantjes afdrogen, en bedenk maar wat.
We gaan echt naar Rome toe!!!!!

Liefs van Ron en Ed

De derde dag, de eerste Limburgse heuveltjes

Vrienden en vriendinnen

De derde dag zit erop. We hebben in totaal nu zo'n 270 km weggepeddeld, onder prachtige weersomstandigheden, we zijn al bruin als een nikker. Vanochtend zijn we uitgezwaaid door Jo en Martje en eerst teruggefiets naar onze route. Via Dilsen, Urmond richting Stein. Heel fijn langs het Julianakanaal, wat betekent rechtuit zo'n 10 km. Stel je voor op een dijkje, fietspad 80 cm breed en redelijk wind tegen, echt toppie. Toen verder langs de Maas, ook weer water maar dat kronkelt een beetje dus dat is wat aangenamer. Uiteindelijk kwamen we rond 13 uur in Maastricht. Uiteraard time-out op het Vrijthof. Daar genoten van een hapje en een liter melk. Dit ter voorbereiding van de Amstel Gold Race naar Gulpen. Niet te geloven 18 km. Echter klimmen en nog eens klimmen, met gelijk in het begin de Bemelerberg, 11%. Tot vlak voor Gulpen gaat het alleen maar omhoog, echter de laatste kilometer gaat het naar beneden. Topsnelheid was 45 km per uur. In Gulpen snel een hotelletje gevonden, lekker douchen en terrasje gezocht, voor een drankje en een hapje.
We hebben vandaag wel het vakantie gevoel gekregen, want de meesten van jullie moesten weer lekker werken. Morgen gaan we richting Luxemburg, dus klimmen, dalen, klimmen.
De stemming is goed bij ons, de pijntjes vallen mee, Ron heeft een beetje last van zijn rug, bij mij hier en daar wat spierpijntjes. Al met al geen reden om te wanhopen.
Even een technisch puntje, ik probeer ook foto's toe te voegen, maar dat duurt gigantisch lang en meestal klapt de zaak er nog uit. Die houden jullie dus te goed.
We lezen uiteraard wel de 'comments' super leuk.
Nou tot blog, mijn biertje wordt warm. Liefs Ron en Ed

De tweede dag, afzien richting Belgie

Vanmorgen, na een heerlijk ontbijt bij mevr. van Herpt zijn we om 8 uur weer op weg gegaan vanuit Herpt. De route ging via Drunen, de bekende duinen daar, langs Oisterwijk, Oirschot, Veldhoven naar Walik. Daar wonen Jennie en Lex met hun kids. Zij hadden ons voor een lunch uitgenodigd. Suprise, Carla was daar ook. Gezellig gepraat, heerlijk gegeten en bijgekomen van de inspanning. Op zich ging het best goed, maar al gauw kwamen bij Ed de pijntjes. De stop kwam dan ook precies op tijd. Wat dacht je na goed 65 km. Maar we moesten uiteraard weer verder. Na voor Ron en schriftje te hebben geritseld en voor Ed een paar paperclips zijn we vertrokken. Kijkersvraag waar heb je die paperclips voor nodig. Via Drommelen, natuurgebied De Malpie reden we Belgie binnen. Heel fijn daar langs de Zuid Willems vaart, recht toe recht aan. Uiteindelijk via Hamont, Lozen naar Neerglabbeek, waar de ouders van Paul (van Cathelijne) wonen. Werkelijk fantastisch ontvangen door Jo en Martje. Lekker biertje (Jupiler), gezonde maaltijd, lekker op het terras.
Nou jullie zijn weer geinformeerd.
Nog wat statistieken. Vandaag 114 km. Totaal dus 204. Het is lekker warm. We moeten beter voor onszelf zorgen, drinken, eten, ed. Wel pijntjes, maar niet desastreus. Morgen richting Maastricht en verder.
We bloggen, Ron en Ed

De eerste dag van de reis

Vanmorgen, zaterdag 21 april, zijn we om 8:30 uur vertrokken uit Nieuwveen. Nieuwveen ligt vlak bij Aalsmeer. Er was een heel uitzwaai comitiee wat tof was. Gelijk maar flink de pedalen rond getrapt en via Woerden naar Oudewater. Daar was het tijd voor een bakkie. Na de koffie door richting Schoonhoven. Daar even op de pont gewacht zodat we droog over de Lek zouden komen. Ook dat lukte. Via Noordeloos naar Hoornaar. Toen was het inmiddels lunchtijd. De volgende stop was Gorinchem, weer een noodzakelijke stop, want weer een pont nu over de Waal nu richting Woudrichem. Daar een flink stuk over de dijk langs de Afgesloten Maas naar Wijk en Aalburg gefietst. Het laatste stukje voor deze dag was naar Heusden een vestingstadje aan de Bergsche Maas. Ons slaapadres is vlakbij die stad in Herpt. We hebben 90 km. gefietst, het was lekker weer, maar wel veel wind. Ron en ik hebben lekkere rozige koppies. De beentjes doen wel een beetje zeer, immer we hebben bagage bij ons wat wel even wennen is, met name het gewicht aan het stuur door de voortassen. Tot zover we bloggen.

Lieve vrienden en vriendinnen

Hier in Ommen staan de tassen gepakt, vanavond ga ik naar Ron om na een nachtje slapen, op weg te gaan naar Rome. Om Ron goed in de gaten te houden heb ik een tshirt laten maken zodat ik hem kan volgen, dit vooral bij heuveltjes. Jullie begrijpen de adrealine giert behoorlijk door mijn lijf, het is en blijft een hele onderneming. Morgen na de eerste etappe zullen wij een reisverslagje op deze blog zetten.

Groeten ook namens Ron

De Splugenpas in de vroege lente

Dit geeft de fietser moed

Nog 2 weken en we zijn op weg

Op een dag voor mijn 55ste verjaardag een kaart van de route die wij gaan fietsen. Het kriebelt aardig bij mij. De fiets heeft net de APK keuring doorstaan en is weer in prima conditie. Dit weekend is het party time in Ommen, mooi weer, dus lekker in de tuin. Mijn maatje komt zo op visite dus kunnen we onder genot van een goudgele spa vast warmdraaien.

Groet

Ed