De laatste blog : Terug naar Nederland

Lieve mensen.

Zaterdagmorgen moesten we al 5:30 uur uit de veren. Alles was ingepakt en om 6:15 uur stond de taxi klaar om ons naar het vliegveld bij Rome te brengen. Het werd daar nog een hele toestand want de pipo aan de incheck balie wilde perse dat onze fietsen even ingepakt zouden worden. Dit terwijl ons was verzekert door Tranavia dat dit niet nodig was. Het was voor de jongen daar een hele klus, maar een rol inpakfolie en plakband later waren onze Ferraries omgetoverd in een postpakket. Het hele spul snel ingeleverd en lekker een capuchino en Ron uiteraard een broodje gescoord. Om 9:30 uur konden we boarden en het vliegtuig vertrok op tijd, richting Zestienhoven bij Rotterdam. Het was redelijk helder en we konden de nog besneeuwde Alpen mooi zien liggen. Om 12:30 uur stonden de wielen back home weer op de grond en werd het toestel plal voor de terminal geparkeerd. Door het raampje zagen we ons ontvangst commitee als staan. Nel en Carla, onze meisjes. Liza, Lowie, Simon en Danielle. Elise en Michel. Arno, Romy en Wesley. Hans en Annelies. Echt helemaal super dat ze allemaal gekomen waren. Temeer omdat je daar ouderwets op een terras op het platform kan kijken en wij gewoon via de trap uit het vliegtuig kwamen. Ze hadden gelukkig in Italie wel al onze bagage in het vliegtuig gestopt en konden we snel door de douane. De traantjes vielen mee, maar we waren wel blij terug te zijn na ons Roma avontuur. Alles in de auto geladen en door naar Nieuwveen, waar ons een heus welkomst feest te wachten stond. Veel kennissen kwamen ons feliciteren met het resultaat en er kwam nog een boerenkapel een deuntje blazen. Ik (Ed) ben later wel met Nel nog naar Amsterdam gegaan om mijn twee tennismeiden (Nora en Linelle) even weer te zien. Ook had ik het huis van Nora en Hans nog niet gezien.

Het is nu zondagmorgen, maar alle beelden, belevenissen, ups en downs spoken nog door mijn hoofd. We hebben er een mooie tocht van gemaakt, veel beleefd, 2115 km gefietst, heuveltje op heuveltje af. 551 treden beklommen in de St. Pieter en ga zo maar door.

Dit is wat mij betreft de laatste blog. We zijn weer lekker thuis, hebben veel foto' s en film, dus iedereen is welkom om persoonlijk onze reis naar Rome nog eens te beleven.

Ook namens Ron, bedankt voor jullie comments, die ons vaak een steuntje in de rug hebben gegeven. Chiao

Vrijdag, de laatste cultuursnuifdag in Roma

Lieve mensen

We zijn vanochtend weer bijtijds opgestaan en met de metro naar het Piazza Pio XII gegaan. De file met mensen om naar binnen te gaan was gelukkig nog niet zo groot en we zijn de Basillica in gegaan. Heel, heel imponerend. We hebben ook nog eventjes 512 treedjes beklommen en stonden toen in de nok van de koepel. Op de foto een impressie. Echt naar alle kanten een gigantisch uitzicht. Uiteraard zijn we ook weer naar beneden gegaan, want het werd wel tijd voor 2 capuchini. Ron is tussendoor nog even de tombes van alle daar begraven pausen ingedoken. Ik (Ed) heb lekker in het zonnetje gezeten. We wilden ook nog naar de Sixtijnse kapel, maar daar stond inmiddels een file, dat wil je niet weten. Daar hadden we allebei geen trek in. Na al dat trappen lopen, wilden de beentjes niet echt meer en om dan weer, ik schat uren in de rij te gaan staan, basta. We zijn toen naar de Fiume Tevere (Tiber) gelopen. Lekker relaxed, langs het Castel Sant Angelo, het Piazzo di Giustitia naar het Piazza del Popolo. Daar waren we rond 14 uur. Einde oefening, want heel toevallig stopt de metro daar ook. Voor ons gevoel hebben we alle hoogtepuntjes van Roma gezien en werd het tijd voor een biertje. Met de metro weer terug naar Vittorio Emanualle wat vlakbij ons hotel is. Terrasje gezocht en gevonden. Uiteraard hield Ron het niet lang vol, al dat zitten en hij is aan de wandel gegaan. Hij kwam terecht in een kerk genaamd Santa Maria Maggiore en heeft daar gebiecht. Na dit alles en een paar birra en zijn we terug naar ons hotel gegaan, lekker opfrissen. Dadelijk gaan we lekker eten en dan het mandje in. De wekker gaat morgen om 5:30 uur voor de terugreis. We zijn wel allebei blij dat het het zover is. Terug naar onze lieve vrouwen, dito kinderen en kleinkinderen, vrienden, vriendinnen, ga zo maar door. Het is een fantastisch avontuur geweest, 4 weken lang, met ups en downs, maar dat hoort erbij. De afsluiting toch nu toe is echt super, we genieten er met volle teugen van. Dit was de laatste blog uit bella Italia. Gezien alle reacties hebben we jullie heel leuk op de hoogte kunnen houden van onze belevenissen. Wij vonden het ook weer elke dag weer leuk om ze te lezen. Nou arriverdecci (of zoiets) we zien elkaar op Zestienhoven of anders op een later tijdstip. Chiao van de mannen.

Donderdag een dagje ROMA

Lieve mensen

Na het berichtje vanmiddag zijn we weer met de metro op weg gegaan. Eerst naar de Fontana di Trevi. Uiteraard was het daar knetter druk (waar is het niet druk in Rome), maar we hebben er lekker even zitten genieten. Toen zijn we naar de Piazza di Spagja (Spaanse trappen) Daar is Ed geparkeerd in een barretje en Ron ging op genoemde lokatie lekker cultuur snuiven. Hij heeft echt hele mooie indrukken en foto's gemaakt. Daarna zijn we naar een van de hoogtepuntjes van Roma, het Pantheon gelopen. Weer onverstelbaar druk (dus ook de prijzen voor een biertje) maar heel imponerend, met name de opening in het dak. Oke toen naar het Piazza Navona, voor het ijsje. Alles stond daar zowat in de bouwsteigers, wel een beetje jammer. Maar het plein stelt verder niet zoveel voor, veel bedelaars, pseudo artiesten, standup comedians, alles wat de cultuur van vroeger geen goed aan doet. Maar het ijsje was super lekker. Daarna zijn we weer richting ons appartementje gegaan. Niet onder schatten een behoorlijk eind lopen (echt top voor mijn enkel, ik verlangde echt weer naar fietsen). Happie gegeten en nu dit stukje getikt. We vermaken ons prima, praten veel over de expeditie, missen het thuisfront en gaan morgen richting het St. Pietersplein. We filmen en fotograferen veel dus als we terug zijn is er genoeg stof voor praten.
We bloggen weer en missen jullie in Nederland. Maar het gezegde is toch 'Eerst Rome zien en dan terug komen!' Dus tot blogs. Liefs van de mannen

Donderdag 10 mei, even een berichtje tussendoor

Lieve mensen

Het is hier in Roma nu 13 u. Vanochtend zijn we naar het Colosseo gewandeld en hebben het van binnen en van buiten bekeken. Zeer indrukwekkend. Na een capuchino, zijn we terug naar hotel gegaan, omdat we moesten verhuizen naar een appartement vlak bij dat hotel. Dat is allemaal gelukt en we zijn weer gesetteld. Alles is nu geregeld ook de taxi zaterdag morgen naar het vliegveld. Geeft wel een lekker gevoel, want we willen allebei kost wat kost weer naar huis. Zo dadelijk gaan we met de metro richting Fontana di Trevi en blijven daar in de buurt, oa. het Piazza Navona.
Het is hier warm en zoals gisteren al gememoreerd, druk, druk, druk.
Tot zover, tot blogs, de mannen

De finale Piazza Del Pietro

Het is gelukt, vandaag waren we om 12:30 uur op het St. Pietersplein in Rome. Toch wel een heel bijzonder moment, want je bent toch vanaf 21 april onderweg om dit doel te bereiken. Het was voor ons beiden dan ook zeer emotioneeldus de traantjes hebben gevloeid. Vanochtend ging het allemaal vlotjes tot we de voorsteden van Rome bereikten. Een totaal gekkenhuis miljoenen auto’s, scooters, alles toetert en rijdt dwars door elkaar heen. Het wegdek kent allen maar kuilen en gaten. Het was letterlijk een hel om er door heen te fietsen. Maar zogezegd we hebben Die Blumen heelhuids kunnen afleveren. We hebben eerst maar een tijdje op het St. Pietersplein gezeten om een beetje bij te komen. Daarna eerst de Friese Kerk gezocht, maar die was gesloten en nobody to see. Ron heeft het gebedje van Carla daar in de brievenbus achtergelaten. Toen zijn we op zoek gegaan naar een hotel. Niet eenvoudig want je mag weer op de fiets door de stad heen. Het is uiteindelijk gelukt en we zitten vlak bij het Colosseo. We hebben lekker gegeten en gaan nu lekker slapen. Wel vroeg maar we zijn allebei leeg. Logisch ook na 2115 km dwars door Europa heen, 2 lekke banden en dito keren de ketting eraf. Elke dag weer klimmen en dalen, geen dag rust (daarmee bedoel ik vlak). We zijn er allebei trots op dat we reis volbracht hebben en gaan morgen Roma verkennen. Heel veel liefs van de mannen, tot blogs.

Toevoeging voor het thuisfront

Lieve mensen

Na veel gedoe, netwerk niet beschikbaar enz. is het toch gelukt om onze terugreis te regelen. Zaterdag 19 mei worden wij op Roma Fiumicino Airport verwacht. Met Transavia vliegen wij terug naar Rotterdam Zestienhoven. Het vluchtnummer is HV6036. Verwachte aankomsttijd is 12:15 uur. Dus de fanfare kan besteld worden.
We blijven dus nog 2 dagen in Roma om alle hoogtepuntjes daar te bezichtigen en dat gaan we ook zeker doen.
De zakdoeken voor morgen liggen klaar, dus allemaal telefoons aan voor de juich kreten op de Piazza del San Pietro

Groetjes en liefs, de mannen

Aan het Lago di Bracciano, NOG 46 KM

Lieve mensen

We zijn vanmorgen weer op tijd gestart, voor de een na laatste etappe. We vervolgenden de route over de SS2 richting Vierbo. Op zich goed te fietsen. Maar er zaten toch pittige klimmetjes in en als je 10 km per uur fietst vliegt het verkeer toch wel hard en luid toeterend, langs je heen. In Vierbo ging het bijna weer fout en er dook weer een snelweg voor ons op. We zijn maar gekeerd en naar het centrum van die stad gereden, waar we weer bordjes zaken met SS2 richting Roma. We hebben deze weg gevolgd tot Sutri omdat daar de beschreven route ook door heen komt en we het laatste stuk via de beschrijving willen gaan fietsen. We hebben wel het plaatsje Capranica voor Sutri aangezien. Door de stadspoorten heen, maar toen hield alles op. We konden wel een soort trap af, zo´n 50 meter naar beneden en uiteindelijk kwamen we weer op de route. Na Sutri volgde de laatste echte klim, wat weer wat loopwerk voor mij (Ed) tot gevolg had. We zitten nu in Trevignano Romano aan het Lago di Bracciano. De routebeschrijving geeft aan dat het Piazza San Pietro nog 46 km van ons verwijderd is. We zijn beiden klaar mee, ik bedoel het fietsen. Het was elke dag weer meer dan pittig, maar we genieten er toch van. We peppen elkaar op als dat nodig is, genieten van de fraaie uitzichten en we gaan er morgen voor. We zullen wel een traantje laten lopen, want we zijn allebei super trots dat we het gehaald hebben. Ik heb wat problemen met de verbinding maar ik hoop dat dit er op komt. Groetjes en tot morgen in Roma. Liefs en groeten van de mannen

Chiao Toscane, echt richting ROMA

Vandaag, maandag 14 mei, was het echt fietsen in een bakoven. Een temperatuurmeter ergens gaf 31 graden aan. Dit sloopt je redelijk en vocht wat je dronk kwam er aan alle kanten even hard weer uit. Maar we hebben wel weer een goede beslissing genomen om de SS2 te blijven volgen. Het verkeer valt mee en de weg draait vaak om heuvels heen. Ik zei vaak dus niet altijd. Evengoed veel, zeer venijnige klimmetjes en dito afdalingen (15 % naar beneden). Maar de borden met richting Rome geven steeds minder kilometers aan, dus dat geeft je een push om door te gaan. We zijn gestopt in Bolsena, aan het Lago di Bolsena. Het was wel genoeg in die hitte. Ik tik dit verhaaltje op het terras van het hotel, 10 meter van het meer. Lekker biertje erbij en Ron ligt heerlijk in het zonnetje een schoonheidsslaapje te doen. Het laatste bord richting Rome gaf 110 km aan. Morgen gaan we voor 80 km om dan woensdag op audiëntie bij Il Pappa te gaan. Veel bijzonders is er vandaag niet te vertellen, maar we gaan ervoor. Unaniem vinden we het een top prestatie, want de zwaarte van deze reis overtreft onze expeditie naar Compostella.vele keren. Nou Chiao uit Bella Italia, tot blogs. Liefs van de mannen.

Toegift van een klimgeit

Een geintje speciaal voor de familie Bader.

Moederdag, 13 mei.

Zoals gisteren al gemeld, zijn we vandaag onze eigen weg gegaan. Niet meer de route beschrijving volgen maar gewoon op de kaart die ik (Ed) van Avis had gekregen. We zijn het er allebei over eens, dat dit wel de beste beslissing tijdens onze tocht is geweest. Ron die het traject min of meer al eens gefietst heeft zag het best somber in voor mij. Vanaf de start vanmorgen volgen we de SS2. Eerst richting Sienna. Onderweg hadden we veel last van een soort wielerronde en werden we om de haverklap tegen gehouden door een begeleider van die ronde. Hij hield het verkeer tegen zodat de deelnemers ongehinderd door konden fietsen. . Fantastisch hoe Italianen te keer kunnen gaan wanneer ze even moeten wachten. Maar we hebben 2 keer wel een kwartier staan wachten tot alle deelnemers voorbij waren. In Sienna ging het helemaal fout, we kwamen op een 4-baans weg terecht en ik geloof dat die fantastische Italianen dat weer niet zo konden waarderen. Dat laten ze dan blijken door te gaan toeteren en het bekende voorhoofd gebaar te maken. Dus bij de eerste mogelijkheid gelijk maar van die weg afgegaan, leek ons wel handig, want het verkeer vloog letterlijk langs ons heen. We moesten een beetje zoeken, maar ineens was er weer een bord SS2 richting Rome. Appeltje eitje dus. We volgen nu deze weg en zijn nu in S. Quirico d’Orcia. We gaan richting het Lago de Bolsena en Viterbo. Op zich is de weg rustig, maar morgen is het maandag en dan komt er weer vrachtverkeer. We zien het wel, het is in ieder geval te doen, redelijk klimwerk (per keer ongeveer 4 keer de Lemelerberg over) en ook weer dalen. We komen door veel dorpjes dus als het allemaal te gek wordt met het verkeer, stoppen we even. We hebben een schitterende Auberge gevonden, zelfs met een zwembad dus Ron heeft lekker baantjes getrokken. We hebben vandaag 87 km gefietst en het laatste bord gaf naar Rome nog 186 km. Er zit dus schot in en redelijkerwijs bereiken we as. woensdag ons einddoel.
Hans en Michel nog bedankt voor de goede berichten uit de Arena. Mieke, leuk iets te horen van een collega. Ome Cris en tante Willie jullie mail weer gelezen, we zijn ze niet tegen gekomen. Carla wil je via een comment even precies zeggen wat Ron in Rome moet kopen. ook voor Liza. Tot slot onze lunch pauze vandaag. Tot blogs en veel liefs uit Bella Italia.

Zaterdag 12, Toscane heel leuk

Lieve mensen.

Vandaag was ons, je leest het goed, ons het dagje wel. Na een miserabel (speciaal voor Ron) ontbijtje, alles in de auto geladen, want die moest weggebracht worden naar Prato vlakbij Firenze. Na gisteren hebben wij de unanieme beslissing genomen elkaar niet meer te verlaten. Wat dat betreft lopen de emoties te hoog op en met een lege prepaid kaart schiet het ook niet op. Na wat zoeken in Prato hebben we eindelijk de Avis dealer gevonden. Het is echt niet te geloven, je vraagt naar iemand die in een winkel werkt, dus je denkt een plaatselijke gup, weet hij/zij niet waar de betreffende straat is. Laat staan dat ze enerlei moeite gaan doen om je te helpen. (Gelukkig hadden wij Guda in Modena). Zelfs de Carabinieri heeft nauwelijks tijd voor je. Maar er zijn er ook best wel aardige Tifosi, dus uiteindelijk lukt het allemaal wel. Meestal zijn vrouwtjes boven de 70 graag bereid ons te helpen. Auto ingeleverd, Ron bandje geplakt en weer op weg. Via, via de route weer terug gevonden. Ed de speurder is dat gelukt. Nou ja de route. Het lijkt meer een achtbaan, kei hard omhoog, dito naar beneden echt verschrikkelijk. Ik heb het over het traject tussen Empoli en Tavarnelle, het dorp waar we nu zitten. Hier schijnt onze Trix een buitenhuisje te hebben. We hebben onderweg nog icethea getankt in Montespertoli. Daar stond stond ook een bordje richting Sangeniniano, moest Ron even denken aan Cathalijne en hun fietsttocht in Toscane. We gaan er niet heen, dus hoeft Ron ook geen rokje aan (voor de insiders). We zitten midden in Toscane en het is echt. je komt in een dorp boven op een heuvel, even weer een liter spa scoren, en je ziet ietsverderop weer een dorp. Even vergeten dat je met 60 km per uur naar beneden gaat en dan weer met 15% omhoog mag klimmen en dat de hele dag door, killing. Zelfs onze klimgeit heeft moeten lopen omdat het hem te heftig werd. We hebben evengoed 65 km gefietst, dat zegt de kenners genoeg en zijn allebei ganz kaput. Overigens hebben we wel prima weer.
We hebben onder, weer een prima maaltijd in de Auberge waar we nu zijn, wel besloten : The fuck aan Benjaminse. Niet dat er wat verkeerd aan zijn route beschrijving, maar we zijn het een beetje zat, kloosters, pitoreske dorpjes, fraaie uitzichten, achtbanen. We hebben een 'normale' kaart van Italie en we gaan strepen naar Rome. Dat is wel ongeveer 300 km, door een bepaald niet vlak landschap. maar we hebben beiden Die Blumen bij ons dus het gaat lukken. De sfeer is nog steeds prima, we missen allebei het thuisfront, maar jullie moeten daar in dat plensregenland nog even geduld hebben. Ga vooral door met de comments, want dat is voor ons de spirit om door te gaan en uiteraard allemaal super lief. Speciaal Marie-Jose van het koor, we hebben nog geen geld gezien voor het kaarsje in Rome.
heel veel liefs uit Bella Italia en tot blogs.

Dag van de Apenijnen en Avis

Lieve bloggers

Vandaag, vrijdag 11 mei, stond de zogenaamde Apenijnen rit op het programma. We zijn rond 8 uur gestart in Vignola. Het was al gelijk fors klimmen geblazen van 100 naar 500 meter in ongeveer 10 km. Al gauw bleek dat ik (Ed) dit echt niet ging trekken want het was in totaal zo’n 50 km klimmen naar 900 m. Voor Ron ook niet super omdat hij steeds moet wachten, wat ook niet bevorderlijk voor de spieren is, niet echt toppie. Dus werd het weer tijd voor een rationele beslissing. We hebben besloten dat Ron door zou gaan, want het is zijn terrein als klimgeit. Via Zocca, Castel d’Alane, Gaggio Montana naar Capostrada. Dat ligt vlak bij Firenze. Het hele traject was 99 km. Nou weer mijn petje af voor die kanjer, gewoon niet te geloven. Overigens was het landschap waanzinnig mooi en volgens mij kwamen we ook langs het vakantiehuisje van Guda en Franco. Dan het verhaal van mij (Ed). Ik ben omgekeerd en teruggegaan naar Vignola. Ik heb Guda gebeld voor een verhuurbedrijf van auto’s en dan wel een waar je auto ergens anders kan achterlaten. Er was inVignola een verhuurbedrijf en met behulp van een plaatselijke Italiaan heb ik het bedrijf, na een 5 tal km. fietsen gevonden. Maar helaas wel auto’s maar je moest ze wel daar terugbrengen, dat was geen optie dus. Weer met Guda gebeld en dus was de volgende optie terug naar Modena. Dus stap je dan weer op de fiets richting Modena, niet te geloven heb je een lekke achterband. Dat kon er ook wel bij. Ik dus terug lopen naar het dorp, want mijn mechaniker (Ron) was verderop aan het ploeteren. Ik ben teruggegaan naar ons hotel daar waar we geslapen hebben, heb mijn lekke fiets geparkeerd en ben met een taxi naar Modena gegaan. In Modena hadden ze bij Europacar geen auto’s beschikbaar. Weer met Guda bellen en zij weer op zoek. Uiteindelijk Avis gevonden en alles kwam in kannen en kruiken. Inmiddels was het wel al rond 15 uur. Maar ik had vervoer om Ron achterna te gaan rijden. Uiteraard eerst weer mijn fiets opgehaald, ingeladen en toen de hele rit door de Apenijnen. In tussen was Ron zijn prepaid kaart leeg, dus bellen was ook niet echt mogelijk, maar we wisten ongeveer waar we zaten. Om 19 uur hebben we elkaar weer gevonden. Was best wel heftig. Het resume van de dag is dat ik bijzonder blij ben dat Guda in Modena woont. Echt heel SSUUPPERR hoe zij mij vandaag geholpen heeft. Guda je moet zeker een keer naar Ommen komen, dan kan ik je een beetje terug betalen. SSUUPPEERR.
Maar dit zijn ook de aspecten van een expeditie naar Rome. Morgen gaan we samen met de fietsen in de auto naar Prato, auto dan afleveren en we vervolgen de route naar Empoli.
Bij dit verslag nog een fotootje van Toscane. We hebben alle comments weer gelezen. Top allemaal.

Tot blogs en Die Blumen komen in zicht. Veel liefs van de mannen.

Donderdag 10 mei

Lieve mensen

Vandaag het laatste dagje Po vlakte. We zijn vanochtend gestart in Guastalla. We hadden aardig de gang erin en reden door druivenvelden (Lambrusco) en veel boomgaarden met peren, perzikken en vooral kersen. We zijn ook gigantische verdwaald, maar met behulp van de lokale bevolking hebben we uiteindelijk de route weer terug gevonden. Via Corregio kwamen we in Modena beland. Aan de stadsgrenzen heeft Ed, Guda en Franco gebeld. Zij wonen in Modena en Guda is een vriendin van Nel (en van mij, overigens Franco ook). Bij de Dom hebben we afgesproken en mekaar ontmoet. (zie foto) Best wel heftig, zover van huis. We hebben gezellig zitten babbelen, maar we moesten/wilden wel verder. Het was wel supergezellig, te meer omdat hun op mijn telefoontje hebben zitten wachten. We zijn daarna doorgefietst naar Vignola. Dit over een nieuw aangelegd fietspad. Wel jammer dat bij iedere zijstraat of kruising een soort poortjes staan, waar je dan door heen moet slalommen. Dat ging mij een keer niet zo goed af, dus ik lag plat op mijn bek. Maar verder niets gebroken of zo. We hebben vandaag toch weer 93 km. gefietst. De teller staat op 1645 km. Morgen gaan we de bergen in, we zien wel wat het wordt.

Ik werk op de batterij, dus ik ga kappen. Wel moet ik de familie Bader feliciteren met hun mobiele telefonie gedrag. Die dingen staan of uit, bel te goed is op, het is gewoon niet te geloven. Jullie kanjer levert een top prestatie en heeft zo nu en dan best even een ruggesteun tje nodig. Doe er dus wat aan !!!

Voor de rest bij Hoevelaken rechts af en we bloggen. Liefs van Ron en Ed.

Vlak, vlak,vlak en voor de wind

Lieve mensen

Vandaag, woensdag, 9 mei, was het een dagje Po vlakte. Vlak, zon en dus behoorlijk warm, we denken zo tegen de 30 graden. Gelukkig hadden we wel de wind redelijk mee. Voor de rest is het echt waardeloos fietsen. Recht toe recht aan, van dorpje naar dorpje. Toch weer 87 km. gefietst. Ik kan jullie verzekeren, je verlangt gewoon weer naar heuvels, bochtjes, wat meer afwisseling.
We zijn vanochtend gestart in Cremona, via Solarolo, S. Giovanni in Croce, naar Sabbioneta. Daar even op de plaatselijke markt rond gekuierd en weer verder naar Guastalla waar we gestopt zijn. Deze stad, groot dorp, ligt aan de rivier in Italie met 2 letters. Dit voor de kruiswoord puzzelaars. Veel is er dus over deze dag niet te vertellen. Naar Modena is het nog ongeveer 60 km. We komen deze stad binnen via de Via Emilia (dit voor Guda, die in Modena woont). Ik denk dat we door fietsen naar Spilamberto of Vignola. Ik zal Guda bellen als we in de buurt zijn, wellicht kunnen we in Modena wat drinken.
Zitten we gezellig te eten, komen ineens Jan en Ans het restaurant binnen. Met dezse mensen is Ed van en naar St. Moritz gepeddeld. Gezellig gezeten, temeer Jan en Ron ongeveer dezelfde fiets’gekken’ zijn. Zij waren vandaag 38 jaar getrouwd en net als van de week was Ed hoffotograaf.
Zo finito van deze avond, we gaan het mandje in, tot blogs, liefs van Ron en Ed.

Vervolg 8 mei

Een foto plaatsen betekent wel gelijk publiceren. Maar ik was nog niet klaar. Het gaat dus goed met ons. We gaan richting Modena maar dat is nog een aardig stukje. Eerst even lekker tukken (Ron ligt alweer te ronken) en dan morgen weer verder. Cock (Kok) nog gefeliciteerd, Nel het zwembad ligt te wachten bij Welkoop. Verder heb ik niets te melden, tot blogs. Groeten en liefs van Ron en Ed

Dinsdag 8 mei, geen Alpen maar Po vlakte

Hallo lieve mensen.

We hebben allebij een stijve nek. Niet letterlijk, maar achterom kijkend zagen we hoge bergen en veel wolken acheter ons. Vanochtend zijn we vertrokken uit Merate. De tocht ging langs de rivier de Addo. Je rijdt dan op een grindpad door een soort kloof langs dat riviertje. Best wel imposant. Maar helaas ineens hield het pad op! Dat betekent een stukje terug, waar we een pad omhoog gezien hadden. Dus daar tegen op kluunen om vervolgens na wat gezoek de route weer terug te vinden. Trouwens zo gaat het regelmatig, de route beschrijving klopt niet altijd (= is van 2001), maar troost jullie we hebben er nog geen ruzie om gemaakt Het is uiteraard wel oer vervelend om verkeerd te fietsen. Na die Adda kwamen we in Treviglio. De zoveelste super stad in bella Italia. Toen begon de Po vlakte pas. Kilometers rechtuit. Tjoppie een bocht en weer kilometers vooruit. Door prachtige dorpjes gereden, maar meestal nobody to see. We vragen ons vaak af wat doen al die mensen hier, want we zien wel veel, meestal toeterende auto's. Voor de rest, geen winkels, kroegjes en dergelijke. We kwamen vervolgens in Crema. Toen via Castelieone, Pizzighettone naar Cremona ons einddoel van vandaag. Wel eventjes 103 km weggepeddeld. Het weer was fantastisch. Lekkere temperatuur, een beetje sluier bewolking dus geen keiharde zon. We hebben net weer lekker gegeten en toen deze blog weer gestart.

Aanvulling op deze dag

Lieve mensen
Via mijn mail krijg ik ook veel binnen. Om een of andere reden kan ik deze mails niet beantwoorden, want ik krijg steeds een delivery faillure.
Dus via de blog. Annelies; Puck en Jan; Ome Chris en tante Willie; Birgit, Wim en Laura; ik lees jullei mail, echt heel super, maar iets terug zenden wordt ergens tegengehouden.
Overigens zijn we Achma wel meer dan dankbaar voor de UMTS kaart. Het werkt super, en 's avonds kruipen wij achter de pc om ons wel en wee te noteren en uiteraard de comments te lezen.
We gaan naar Rome toe!!!!

The day after Splugen.

Lieve mensen

Na alle ontberingen van gisteren, vandaag richting de Po vlakte. Gisteren heb ik (Ed) op een terrasje zitten wachten op die kanjer uit Nieuwveen. Ik kon hem aan zien komen en had een hotel al geregeld. Dus die ijsbeer kwam naar beneden en terecht gelijk een biertje. Het was best wel heftig immers we zijn allebei deze dag onze eigen weg gegaan. Gewoon traantje hier en daar. Voor mij een makkie, maar gezien het weer voor Ron absoluut niet simpel. Maar in Chiavenna, ons meeting punt was het heerlijk weer dus we hebben er eentje (?, paar meer) genomen op de overwinning van de Splugenpas. 's Avonds hebben we heerlijk gegeten (terecht) Na een super etentje, ineens AJAX, de bekerfinale tegen Alkmaar (jammer Piet!!!). Grappig is dat je bij dat soort dingen helemaal niet stil staat, we leven in een totaal andere roes. Fietsen, afzien, lol maken ga zo maar door. Het is dus allemaal lang niet altijd shit (soms wel). Leuk vandaag was dat we ergens in een tentje zaten voor een cappuchino en dat je weer met de orde van de dag bezig bent, geen Spugenpas, trein naar St. Moritz, maar gewoon weer pedaleren.
Dus de start was in Chiavenna. Daat ging het door en dal naar het Lago di Mezzola. Nou ja dal, de route beschrijving stuurt ons van dorpje naar dorpje, dus meestal weer klimmen. We kwamen uit in Colico, waar ook het Lago di Como begint. We fietsten langs het meer, via Dervio naar Varenna. Daar met de boot, simpele kilometers, naar Bellagio. Heel fijn dorpje, de haven ligt op nul, maar het dorp 200 meter hoger en 700 meter verder. Maar goed het is all in the game, en het was dus weer een soort steile wand klimmen. Ed heeft zijn loopspieren weer even getraind. De route ging langs Lecco richting Merato, waar we (eindelijk) stopt zijn. Iets te slapen vinden was niet appeltje eitje. Maar het is weer gelukt en de hotel service heeft een taxi geregeld van en naar een restaurant.
Overigens moest je vandaag wel opletten om door te fietsen. De route was echt fantastisch en je kan wel haast op de 10 m. stoppen voor foto's en filmen, echt geweldig. maar ook door tunnels en daar word je als fietser echt niet vrolijk van. Er rijden nogal wat auto's en vrachtauto's langs je heen die iets harder gaan. Maar het weer is top lekker zonnetje weinig wind. De teller staat op 1351 km. We gaan morgen richting Cremona, lekker vlak!!!!.
Tot slot, super al jullie comments, maar wie is de meelevende bewonderaarster uit Nieuwveen, die het over kamperen in Andeer heeft? Hebben wij een secret lover????

Tot blogs, heel veel leifs aan iedereen van ons hier uit het bella Italia.

SPLUGEN DAY !!!!!!!!!!!!

Lieve mensen.

Allereerst bedankt voor de vele 'comments' die wij ontvangen. Het is zo super te lezen dat jullie meeleven.

Vandaag was het kick day. Ron stond vanmorgen om 8 uur aan het begin van de Splugenpas. Het weer was niet best. Het was koud, zwaar bewolkt al met al niet toppie. Ed zwaaide Ron uit, wat echt wel ging met een traantje. Helemaal daar in Zwitserland, je maatje zien vertrekken voor een etappe waar de honden geen brood van lusten.
Nu eerst het verslag van de belevenissen van Ron.
Via de Via Mala, een kloof, wel klimmen, het benauwde Ron wel een beetje, veel rotsen, diep beneden water was de start omhoog. De klim was van 500 naar 1000 m over 7 km. (het zweet loopt vast al over jullie rug). Toen een lichtere stijging van Zillis naar Andeer, dat was appeltje eitje. Toen Andeer naar Sufers naar 1430 m. over 8 km. Bij Sufers was een groot meer. Daarna weer stijgen naar Splugen over 4 km tot 1480 m. Daar lekker aan de koffie met notentaart,super voeding voor een fietser. Het restaurant was van een Vlaming, die daar vanaf februari een tent begonnen is. Ron heeft zich daar tevens verkleed, droge, warme kleren aan. De laatste 8 km naar de top waren super heftig. Over 8 km naar 2115 m. Zelfs voor een biggel, moest het kleinste verzet aangesproken worden. Je gaat dan ongeveer 5 km per uur. Op de top aangekomen was het bitter koud, ook in de bidon waar gewoon ijsklontjes in zaten. Kan je dit bedenken. (By the way. Ed zat op Ron te wachten en zag alleen maar auto’s met ski’ s op dak naar beneden komen) Voor Ron kwam nu een afdaling van 25 km naar Chiavenna, na eerst wat hagelstenen, lager in het dal de warmte weer in. Ed zat op een strategisch punt en zag de ijsbeer in de verte naderen. Gelijk uiteraard een biertje besteld, want het is een meer dan super prestatie.
Superlatieven spreken te kort over de prestatie van Ron. Hij heeft het hoogste in zijn fietsers loopbaan beklommen en ik wil zeggen top, top top. Thea der kaarsje heeft absoluut geholpen.
Ed is per trein naar St. Moritz gegaan om daar na op de fiets 45 km te dalen (soms 16%) naar Chiavenna. Ik hen daar alles (hotel) lekker kunnen regelen en heb op Ron zitten wachten. Nogmaals denk maar wat je wilt. We zijn het er beiden over eens. Dit was gekken werk voor mij en we hebben dus een verstandige beslissing genomen . Morgen naar het Laci de Como
Chiao uit het Bella Italia en AJAX heeft de beker!!!!!! Tot bogs

Veel liefs van Ron en Ed

5 mei, regen, regen en nog eens regen

Lieve mensen.

Het leven van een fietser gaat niet altijd over rozen. In heel Europa is het mooi weer, behalve waar wij fietsen. De hele dag druilerig weer, met veel regen. Absoluut niet echt leuk fietsen, maar dat hoort er wel bij. Even goed hebben wij ons doel vandaag gehaald. We zijn in Thusis, de voet van de Splugen pas. De tocht ging vandaag van Buchs, lekker lang en eentonig langs de Rijn via Trubbach, Bad Ragaz, langs Chur, naar het genoemde dorp. Denk nou niet dat alles kuchen en ei was. Een klimmetje van 1 km, maar wel 100 meter omhoog, over een grind pad, dus dat werd allebei kluunen, alsof je tegen een muur op moest fietsen. Verder langs een bergwand met links de berg en rechts een giga eind naar beneden het ravijn in. Alles zo'n 20 km op een half verhard pad. Regen. regen en regen. Het was haast weer ouderwets, zo nu en dan schuilen onder een boom waarvan je ziet dat hij het water redelijk tegenhoud of een afdakje bij een boerderij.
We waren in Thusis redelijk op tijd, maar na zo'n zondvloed smaakt een biertje des te beter. We hebben weer een leuk adresje gevonden en lekker geborreld en gegeten Maar alles staat nu in het teken van de dag van morgen. De Splugenpas.
Zoals als gemeld gaat Ron voor deze gigantische berg. Ik ben echt super trots op hem, want als je de beschrijving leest lopen de rillingen over je rug. Ik denk dat het hem gaat lukken. Hij start dus in Thusis en klimt in 19 km van 700 naar 1430 m. Dan zit hij in Sufers. Dan gaat hij weer 11 km omhoog naar de top op 2115 m. Dus al met al 30 km klimmen!!! Daarna gaat het gelukkig ook weer naar beneden een afdaling van 25 km naar Chiavenna.
Ik ga met de trein naar St. Moritz. Daat stap ik op de fiets voor een afdaling van zo'n 44 km naar dezelfde plaats. Al met al het wordt mogen echt spannend. Mede gezien het weer wat er niet super uit ziet. We hopen dat jullie morgen aan ons denken, want dit is toch los van het einddoel Rome, toch wel een adrealine dag.
Ik blog jullie morgen weer maar dan vanuit ITALIA. Heel veel liefs van ons.

Vrijdag 4 mei, een dag van bezinning

Zware koptekst, zou je zeggen, maar 4 mei is voor ons Nederlanders toch een speciale dag. Voor de fietsers ook, want de bergen komen in zicht, de meesten met nog veel sneeuw op de hellingen. Vandaag geen zon, overigens best wel lekker weer, in ieder geval weining wind, maar aan het eind van onze dag etappe begon te toch echt te regenen. In de krant vanmorgen zagen wij al, dat we niet precies door het mooi weer gebied van Europa fietsen, maar de voorspellingen zijn niet echt verkeerd en van een graad of 30 word je ook niet echt vrolijk.
Vanochtend zijn we dus gestart in Bischofszell. Het Gasthaus waar we zaten had meer weg van truckers cafe (overigens wel lekker goedkoop). Ongelofelijk, het is 7:30 uur en er zitten gewoon mensen aan het bier en de wijn. De route liep naar de Bodensee, naar Arbon. Onze route beschrijving stuurde ons over rustige weggetjes (meestal veel klimmen en dalen) dus wij hebben zelf een beetje de route uitgestippeld. Dat is gelukt, maar met nog wat redelijk veel stijgen en dalen hebben wij Arbon bereikt. Daar lekker bij de COOP aan de koffie. Speciaal van Ron in elk dorp is wel een Coop winkel. Coop Nieuwveen wat een gemiste kans op sponsoring. We hadden bijvoorbeeld voor elke winkel een foto kunnen maken en bij terugkomst een foto collage kunnen maken van al die prachtige winkels, vooral in Zwitserland. Dit speciaal voor de klanten om te laten zien wat een super tent de Coop is.
Maar goed we hebben een poosje langs de Bodensee gefietst om bij Borschach de route langs de Rijn te vervolgen. het ging zuidwaarts, waar al die bergen zijn, via St. Margarethen, Alstatten, Oberiet naar Buchs. Dit dorp ligt op de grens met Liechtenstein. Al met al toch weer 80 km.
Het regent hier nu pijpestelen en we hopen (Ron ligt alweer te snurken, heel fijn want het is 21 u. dus hij is weer om 4 uur wakker en ik dan meestal ook, gezien al de herrie) dat de voorspellingen kloppen.
Morgen fietsen we naar Thusis, de voet van de Splugenpas. Dat betekent voor Ron dat zondag zijn dag gaat worden. Hij gaat de Splugenpas bedwingen. Een goede lezer zal opgemerkt hebben dat ik het over Ron heb. We hebben het er de laatste dagen vaak over maar de Splugenpas is voor mij echt een (te hoge) berg te veel. Ik zie het absoluut niet zitten en veel van jullie weten dat ik geen echte klimgeit ben. Het traject kent enorme stijgingen en ik moet rationeel blijven, het wordt gewoon een drama. Ik ben tijdens het klimmen een blok aan het been van Ron, daardoor komt hij ook niet in zijn ritme, ik red het misschien niet eens, ga letterlijk kapot, wil graag Rome halen en daarna al mijn lievelingen weer zien, dus nakka, niente, ik ga in Thusis een stukje met de trein om aan de andere kant Ron, uiteraard met champagne op te wachten. Ook Ron vindt het verstandig, want we willen samen verder naar Rome.
Dus ik vraag jullie allen om voor Ron zondag een kaarsje op te steken of in de loop van de dag even aan hem te denken. Ik weet zeker dat hij het redt, wat een formidabele prestatie zou zijn.
Maar morgen even nog een stukje naar Thusis. We hebben er weer zin in
Met ons gaat echt alles goed, hebben er lol in. Leuk weer alle ' comments' .
Morgen weer verder in dit theater, tot blogs, ik ga nog een biertje halen zodat Ron rustig verder kan snurken. We houden van jullie XXXXXXX

De 1000 km grens gepasseerd

Weer een dag voorbij. Donderdag 3 mei, de verjaardag van Arno. Nogmaals gefeliciteerd, ook Jane en de kids. Vanochtend was de start in Zurzach. We sliepen boven een Chinees restaurant, waar we overigens de avond ervoor prima gegeten hebben. De overijverige Chinees had als ontbijt een Chinese pizza gebakken (ei, groenten en weet ik veel). 3x raden wie alles opgegeten heeft? Maar de goede vriend had voor ons ook kaarsje opgestoken voor het vervolg van onze reis. We fietsten eerst verder langs de Rijn. Bij Kaiserstuhl ging het de bergen in, hoewel het klimmen wel meeviel. Onze route beschrijving stuurt ons langs allerlei toeristische hoogstandjes en rustige weggetjes. Meestal is dit weer klimmen en dalen geblazen. We worden dus een beetje simpel, gewoon rechttoe en rechtuit. De wegen zijn toch niet zo druk en vaak loopt er een fietspad naast. De route liep verder via Andelfingen, langs de Thur naar Frauenfeld. Langs dezelfde rivier ging het verder naar Weinfelden. Overigens ligt daar echt in de middle of no-where de thuisbasis van circus Stey. Een ongelofelijke klere troep. Ondanks wat dreiging van regen zijn we door gereden naar Bischofszell. Dat was wel noodzakelijk want op gegeven moment denken we stoppen. Maar waar we ook langs reden, Gasthof ter ziele of niet open. In Bischofszell een Gasthof gevonden en in de stad gegeten.
Maar nu het leuke. Vanmiddag zijn we de 1000 km grens gepasseerd, toch wel een prestatie. Zie de foto. Links en recht doemen hele hoge bergen op, maar morgen rijden we eerst naar Arbon aan de Bodensee·
De teller staat op 1033 km. VANDAAG 93 KM GEFIETST. Niet gek voor die ouwe, want vanochtend was ik een wrak, alles dee zeer. Maar als het voorgloeidraadje uit is, gaat het wel weer. Op de foto het moment van 1000 km.
We hebben lol, de omgevingen waar we langs fietsen zijn haast imponerend, het weer is nog top, de beentjes houden het, de hand van Ron gaat beter en is iets minder blauw, we kunnen nog steeds pinnen, bellen is niet leuk vanwege de waterlanders (een beetje heimwee). Rome is nog een rot end, maar we gaan eerst voor de Alpen.
We missen jullie daar thuis in dat heerlijke vlakke landje, maar keep on trapping. Tot blogs.
Groetjes van Ron en Ed.

Woensdag 2 mei

Hallo lieve bloggers.
Het was me weer het dagje wat. Heuveltje op, heuveltje af. Douane post over en weer over. We reden Duitsland in en weer uit. Maar de Zwitserse douane is heel aardig. Ze zien fietsen, heel veel tassen, mooie bruine armen en benen, we kunnen zo doorfietsen. Overigens het is nu 21 u. op de tv AC Milan tegen ManU en het regent hier ook pijpestelen (net als in Milaan). Vandaag dus een dagje langs de Rijn, Rijn, Rijn. Nu denk je vast makkie, langs een riviertje. Maar onze vriend van de route beschrijving, stuurt ons wat van de drukke wegen af. Overigens prima hoor. Maar dat betekent in 300 % van de gevallen dorpje uitklimmen, iets hoger, nog hoger. Bij het volgende dorpje weer keihard omlaag, dan weer linksaf en het hele circus begint weer opnieuw. Het is haast onmogelijk om km te maken het schiet gewoon niet op. Ik bedoel het absoluut niet negatief, maar Ron en ik zijn het er beiden over eens. Deze tocht is tig keer zwaarder als dat tripje naar Compostella. En we zijn ongeveer op de helft. (wereldgoal Clarence).
Maar nu het goede nieuws. Met Ron zijn hand gaat het veel beter. Om misverstanden te voorkomen hij is niet van zijn fiets gekletterd, maar heeft gewoon een drempeltje gemist. We hebben vanmorgen wat anti- dikkehand gel gescoord en dat helpt. Je zou haast een apotheek inlopen om te vragen naar anti-berg gel! Dit voor het thuis front.
Vandaag dus langs de Rijn. De beentjes van Ed hadden geen zin, nou ja niet zoveel zin. Het gevoel als je een heuvel afrijdt en je moet keihard trappen, want je fiets wil de andere kant uit. Ik ken dat gevoel van een eerder tochtje, het hoort er gewoon bij. Het fietsen langs de Rijn is wel bijzonder, mooie stadjes en we nemen altijd even tijd om eea. vast te leggen. De km teller staat op 940 km. We zitten in Bad Zurzach. Volgens ons is dit een kurort. Je ziet hier niemand beneden de 40. Morgen gaat het weer verder richting de Bodensee.
Speciaal voor mijn Nellie. Herrinner je de Titisee, toen we naar Guda gingen in Modena. We gingen vznmiddag over dezelfde grensovergang (Waldshut).
By the way de 2de helft van AC Milan tegen MU moet nog beginnen en Ron ligt zo ongeveer in coma (snurken). Grappig hoor, het lijkt of het hem allemaal niets doet (allemaal appeltje eitje) maar ik hoor hem (terecht) ook wel eens zuchten en steunen. Hij is wel een lief maatje, want hij voelt wel aan dat het sons niet slim is om ' follow me' te gaan spelen. Maar we peppen elkaar wel weer op, we zijn tenslotte op vakantie!!!!!!
Nou de 2de helft begint, ik ben aardig creatief geweest. Van ons uit, we missen jullie allemaal daar thuis, genieten (met waterlanders) van jullie ' comments''. We gaan er nog steeds voor en bedenk wel dat we ondanks alle gemartel ook heel veel plezier hebben. De trip is echt heel mooi, mensen zijn aardig, hebben veel aanspraak en ga zo maar door.
Heel veel liefs hier uit Die Sweizz, Ron en Ed

1 mei dag van de arbeid

Welkom buiten Nederland. 1 mei, dus Lelietjes van Dalen. Heel Frankrijk ligt op zijn kont, inclusief horeca gelegenheden. Geen paniek, de foto toont aan dat we Der Schweiz bereikt hebben. Vanmorgen op tijd op in Rouffach opggestaan. Eindelijk een buffet ontbijt, konden we lekker fruit en Yoghurt scoren. Het traject liep via wijngaarden naar het Foret Domaniale de la Hardt Nord. Wel een beetje saai, veel kilometers rechtuit en zelfs geen heuveltjes. Maar het is wel goed voor het gemiddelde. Overigens is het weer perfect, een beetje minder warm en nauwelijks wind. Maar na kilometers rechtuit verlang je zowat naar een heuvel of een bocht. Midden in het bos ging Ron er even bij liggen, opletten voor afstapjes. Het resultaat was een dikke hand. Even afzien voor de klimgeit dus, maar alles is nog heel. Bij Kembs gingen we verder langs het kanaal dat evenwijdig loopt langs de Rijn, richting Basel. Rond 14 uur gingen we de grens over, een knikje naar de douanier en we werden niet eens neergeschoten. Basel is een mooie stad, vooral als je de weg niet precies weet. Wat dat betreft is de routebeschrijving vaak een zoekplaatje. Maar uiteindelijk hebben we Basel, zelfs in de goede richting verlaten en besloten te stoppen. Het is Muttenz, een voorstadje verder op de route, geworden. Op de teller staat 871 km. We hebben daar gelukkig iets gevonden dat op de dag van de arbeid open is en super geborreld en gegeten (Chateaubriant, schrijfwijze misschien niet correct maar wel lekker). Maar dat verdienen we ook. Op de tv is Liverpool-Chelsea een leuke wedstrijd. We gaan lekker door daar in die Schweiz, verder langs de Rijn, richting Rheinfelden. We hadden weer flink wat 'comments' wat weer leuk lezen was, al die belangstelling. Nou het is 1-0 voor Liverpool, dus ik ga lekker effe kijken. Tot blogs

Liefs Ron en Ed

Koninginnnedag, bijna in Basel

Zowaar een foto, lunch pauze in het wijngebied d'Alsace, weer prachtig weer. Ik heb vergeten te melden dat we gisteren echt in de regen gefietst hebben. Het donderde en bliksemde. Het was overigens een en al kommer en kwel. Maar vandaag toppie, toppie. Bij Ed doet alles het weer. We zijn gestart Rotthau, dat hotel uit de Middeleeuwen. Gelijk weer klimmen van 300 naar 500 m. Col de Steige. Een lekkere klim, niet stijl maar gewoon zo'n 20 km lang omhoog. Het voelde bij Ed weer lekker aan, dus het humeur van ons ging ook met hetzelfde tempo omhoog. Helemaal top, want we zagen gezien de afgelopen dagen onze rit stranden. Echt het werd weer genieten, want we fietsen wel door fantastisch mooie gebieden. Via Scherwiller, Selestal, en nog wat van die dorpjes, passeerden we Colmar. Het gaat nu echt richting Basel. Maar ja geen dag gaat zonder verrassingen voorbij. Een lekkkere afdaling en pats. Ed achter lek. Gelukking ging ik maar 40 km naar beneden dus remmen kon nog. Ron kon dus in aktie komen. Bandje eruit nieuw bandje erin. Even oppompen en klaar is Kees. Helaas bij het inzetten van het wiel, sprong er ook nog een remblokje af, maar met behulp van een Zwitsers precissiemes is dat ook weer geregeld. Helemaal voor mekaar. Dat hoort erbij. In Basel gaan we een paar reserve binnenbanden scoren, want plakken?? De lekke band was niet eens op te pompen de lucht was er eerder uit dan erin. Dat is het leed van de eenzame fietsers. We zijn nu in Rouffach en hebben op 300 m. na 800 km gefietst. Het is nog 70 km naar Basel. We hebben vanavond in een soort Turkse cafetaria gegeten. Ron 1x kebab + 1x kebab fromage, ik rustig aan met een Hamburger + salade. Het was overigens heel lekker. Bij het intikken van deze blog, zitten we lekker in de lounge van ons hotel, met een biertje, maar dat is vanwege Koninginnedag. Geintje. De stemming bij ons zit er weer in (gelukkig) en we zijn zo'n beetje halverwege. Nog even de Alpen, Po vlakte en Toscane. We kijken er naar uit. Het gaat dus weer fijn, want tenslotte zijn we op vakantie. Heel veel liefs van Ron en Ed. Tot blogs

Zondag, Col du Donon dag

Vandaag op zondag zijn we weer op tijd vertrokken. Vanuit het hotel in Mittersheim, we zitten dus in de Elzas, fietsten we langs Het Canal des Houillerers. Zo’n 20 km rechtuit. Aan het eind van dat kanaal moesten we een loopbrug over. Dat betekende bagage van de fietsen, dat over de brug brengen, terug, fietsen over de brug. Een heel gesleep. Via Gondrexange, Lorquin richting de Col du Donon. Een klim van 300 naar 800 meter, over een afstand van 26 km. In het begin viel het nogal mee, maar na 15 km ging het echt omhoog. Voor Ed werd het te veel, hij trok het niet meer. Echt balen, nog steeds goede benen, maar de rest van mijn spijsverteringsstelsel werkt niet echt mee. De laatste 11 km waren echt super steil en ik heb de eerste de beste bestelbus aangehouden en de Fransman daarin wilde mij gelukkig mee naar boven nemen. Uiteraard heeft klimgeit Ron de klim wel gedaan, echt super (het was geen appeltje eitje). Na een afdaling van zo’n 10 km zijn we in Schirmeck beland. De teller staat op 717 km. We zitten in een hotelletje dat vast al in de Middeleeuwen heeft bestaan, maar het heeft wel iets. Alles kraakt en piept.
We willen nog wel even zeggen, dat we echt door prachtige gebieden fietsen, door bossen, door dalen, langs riviertjes heel mooi. We komen soms tijden niemand tegen, alsof je alleen op de wereld bent. Ondanks de ongemakjes is het wel genieten
Net een berichtje gehad dat zij uit Eindkoven kampioen zijn geworden, jammer voor mijn cluppie.
Morgen krijgen we nog wat klimwerk te overwinnen, maar dan gaat het richting Basel en ook een paar dagen redelijk vlak.
Dit was het weer tot blogs

Liefs Ron en Ed

De tweede week van onze trip

Vandaag is het zaterdag en de tweede week van onze reis is begonnen. Gisteravond hebben we in iets te exclusief restaurant, maar we hadden weinig keus. Het was wel populair want we zaten voor de afwisseling eens niet in ons eentje. Het menu was voor ons eenduidig, als entree asperges met rauwe ham, en als hoofdgericht vis. Het smaakte mij zelfs goed, de restjes heeft Ron uiteraard opgegeten. Bij thuiskomst bij onze chambre d’haute nog wat gedronken en uiteraard op tijd (23 u) het mandje ingedoken. Bij het opstaan was het wat minder. Ik voelde me helemaal niet goed wat betreft mijn maag. Ik was superberoerd en het absoluut geen zin om op de fiets te stappen. Maar ja, jullie kennen mij dan maar de dood aan de gladiolen. Na het ontbijt toch gestart. De route vandaag leek niet zo heftig en dat klopte. Uiteraard zijn we wel weer een paar keer de Lemelerberg over gefietst. Bij de start van een klimmetje vloog mijn ketting eraf, ook niet zo prettig. Maar de mechanicer heeft alles weer verholpen.
De route vandaag ging vis Varize, Guiinglange, Arraincourt, Harprich naar Mittersheim. Ik noem wel al die ‘plaatsjes’, maar zijn gehuchten, geen koffie, niets, nakka. In Mittersheim leek ons het beter om te stoppen want de eerste 30-40 km gaat echt door de middle-of-nowhere, langs het Canal de Houilleres. We hebben toch vandaag 75 km gefietst. Voor jullie orientatie Mittersheim ligt ongeveer in het midden tussen Metz en Strasbourg.
Morgen wordt het weer redelijk heftig, met in het parcours een heuse col, de Col du Honon (800 m). Het weer is nog steeds goed, mag wat minder warm. Als ik dit tik is Ron de was aan het doen. Ik tik dit verhaaltje eerst in in Word, vanavond zet ik het op de blog, want ik heb nou even geen stroom.
In totaal hebben we 645 km gefietst, wat een gemiddelde is 80 km per dag. We denken allebei dat het wel haast 4 weken gaat duren voor we op het St. Pietersplein zullen staan.
We houden vol en we spreken elkaar in de volgende blog.

Liefs Ron en Ed

Weer een dag weggepeddeld

Lieve mensen.
Het was me het dagje wel. Bloedheet, geen wind. We zijn gestart in Wormeldange. Eerst vlak fietsen langs de Moezel. We passeerden Schengen (van de Euro) tot Sierck les Bains. Toen was het afgelopen met de pret. Ik denk dat we wel 40 keer de Lemelerberg over zijn gegaan en dat is nog zacht uitgedrukt. De liefhebbers mogen op onze fietsen, dus met bepakking, het een paar keer proberen daar in Ommen als we terug zijn. Het is bar. Klimmen, dalen het gaat maar door. Ron en ik zijn het er unamiem over eens, dit tripje is heel anders dan in 2003 richting Compostella. Echt veel en veel zwaarder. Zelfs Ron heeft het over kuitenbijters. Toch nog 70 km weggefietst, meer zit er gewoon niet in. Via Kedange, Aboncourt, Les Etangs zijn we gestopt in Pontigny. In een Chambre de Haute, bij Joelle en Michel. Lieve mensen, gelijk biertje, kast van een huis, prachtige kamer. Alleen ze spreken geen woord buiten de deur en ons Frans is ook een petit peu. Maar met handen en voeten komen we er wel uit. Michel brengt ons straks naar een restaurantje dus dat zit goed.
Het was dus echt afzien vandaag, met de maag van Ed gaat het beter, de beentjes houden het aardig, maar zoals bekend klimmen is niet mijn hobby. Maar we gaan door!!!
Wel dit was het voor vandaag, nogmaals top al jullie comments. Tot blogs. Ron en Ed

Toegift 2 negertjes

De zesde dag, zon, zon en nog een zon

De zesde dag zit er op. Vanochtend in Dasburg op tijd opgestaan. Ed had naweeen van de zware klim dag gisteren. Niet de beentjes, maar zijn maag. Alleen bij het woord ontbijten werd hij al niet goed. Niet best. Toch zijn we op weg gegaan. De route die voor ons lag, was spreekwoordelijk niet zo heftig. Door bossen en dalen richting Vianden, Duitsland in en uit, Luxemburg in en uit. Via Wallendorf, Mullerthal, Junglinster naar Olingen. Venijnige heuveltjes, maar na klimmen komt meestal ook dalen. De stop vandaag na 77 km is Wormeldange aan de Moezel, precies op de grens tussen Duitsland en Luxemburg. Het plaatsje ligt zo’n 20 km ten oosten van de stad Luxemburg. Morgen fietsen we richting Schengen.
Het was vandaag weer bloedmooi weer, eigenlijk een beetje te warm, zelfs Ron heeft 2 liter water op. Dat moest hij ook wel, want hij had gisteren zijn hoofd gestoten en ongeveer 2 liter bloed verloren. Normaal gesproken eet Ron twee keer zoveel als ik en met drinken (spa blauw, ice tea) is het precies omgekeerd. Dus ik heb heel wat litertjes naar binnen gewerkt. Als ik dit intik gaan we nog een hapje eten, ik hoop dat ik er wat inkrijg.
Verder gaat het okee met ons Rome komt in zicht (geintje).
Heel leuk, zelfs behoorlijk emotioneel, zijn jullie 'comments'. Als eerste gaan we achter de computer zitten om deze te lezen.

Morgen weer een dag, we bloggen
Liefs van Ron en Ed

De vijfde dag, afzien in de Ardennen en Eifel

Lieve mensen

Het was me het dagje wel. Bloedheet, altijd beter dan regen, heuveltje op, heuveltje af. Ons traject liep van Butgenbach, door natuurgebieden in de Ardennen, later de zuidelijke Eifel naar het dal van de rivier de Oer. We fietsen dus ten zuid/oosten van Luik, richting-ter hoogte van Trier. Ed kan zeggen ik ben een voettocht naar Rome begonnen. Niet te geloven, 15% omhoog, alsof je tegen de muur van de slaapkamer oprijd. Maar klimmen betekent ook dalen, helaas heb ik het snelheids record niet gebroken, gemiddeld gingen we toch met 50 km naar beneden. Helaas, helaas dan moest je ook weer omhoog. Een klein voorbeeld. Bij Burg Reuland zit je op 350 m. boven NAP. 10 km. verder op 522 m. Gewoon gekkenwerk. Maar nu het nieuws van de dag. Mijn kanjer maatje moest zelfs afstappen !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Schakelen moet je op tijd doen, zei hij. Alle gekheid op een stokje, we hebben veel plezier, we komen door tig dorpjes, geen koffie, geen drankje dus gewoon door trappen. Uiteindelijk hebben we toch 70 km gefietst en gelopen. We zitten nu in Dasburg (vlak boven de stad Luxemburg), bij Marleen en Hans die daar een hotel hebben. Onwijs lekker gegeten en nu nog even lekker uitbuiken. Alles gaat goed morgen gezond weer op. Gezien de route is het wat makkelijker, keep on dreaming.

Nog een tip, doe er zelf wat mee. Onderaan ons bericht staat een regel met oa. ´comments´. Als je daarop klikt kun je wat schrijven aan ons. Doe dat Anonymus. Let wel de hele wereld kan dat lezen.

Nou allemaal tot blogs
Ron en Ed

De vierde dag, eindelijk lekker klimmen

Lieve mensen

Op tijd vertrokken uit Gulpen en gelijk klimmen. We kwamen door het plaatsje Epen, met voor Carla bekende zink-viooltje. We verlieten Nederland en 'zwierven' tussen Belgie en Duitsland. Er werd heel wat gevergd voor onze beentjes. We fietsten door het natuurgebied De HOGE Venen en daalden weer af naar het meer Lac d'Eupen en zijn even gestopt bij de stuwdam om daar weer de draad op te pakken, klimmen, klimmen en klimmen. Ongeveer 2 uur nobody seen, geen kroeg, geen benzine pomp (spa blauw please) helemaal niets. Heel leuk. Ook nog een klein foutje gemaakt, niet bij Hoevelaken linksaf, maar dankzij een houtvester kwamen wij, zonder terug te fietsen, toch op ons streefdoel Butgenbach terecht. Butgenbach ligt net boven Bullingen, richting Luxemburg. Vandaag hebben we toch nog 75 km gefietst, we zien er niet uit, knal bruine koppen en armen, heel leuk als je je shirtje uittrekt. Maar gezien de ervaringen in 2003 is het weer toch wel aangenamer. We hebben een leuk pensionnetje gevonden, met een rijk gevulde koelkast (Leffe). Ook zit om de hoek een Chinees. Ron heeft daar zowat ook mijn eten opgegeten. Overigens is als je stopt met fietsen, lekker douchen en biertje + happen zowat het ultime genot. Immers we zijn op vakantie!!!!! Het was vandaag echt afzien, maar als ik dit intik hebben wij toch een tevreden gevoel. We zitten op schema, de dag van morgen (mijn zwarte torrie wordt 25) ziet er wat aantrekkelijker uit. Voor de kilometer tellers vandaag hebben we 75 km gefietst, de teller staat op 345 km. Niet gek voor een paar amateurtjes.

We lezen met veel plezier de 'comments' En zien aan de teller van de site, dat er hel wat belangstelling is. Het geeft ons zeker een kick dat velen met onze strafexpeditie meeleven. Met ons gaat het echt redelijk goed. We hebben, hoe gek het ook klinkt veel lol. Hoewel Ed vandaag een paar keer gezongen heeft: We gaan naar Ommen toe, blijkt het zo dat we elkaar steunen, moed inspreken, traantjes afdrogen, en bedenk maar wat.
We gaan echt naar Rome toe!!!!!

Liefs van Ron en Ed

De vierde dag, eindelijk lekker klimmen

Lieve mensen

Op tijd vertrokken uit Gulpen en gelijk klimmen. We kwamen door het plaatsje Epen, met voor Carla bekende zink-viooltje. We verlieten Nederland en 'zwierven' tussen Belgie en Duitsland. Er werd heel wat gevergd voor onze beentjes. We fietsten door het natuurgebied De HOGE Venen en daalden weer af naar het meer Lac d'Eupen en zijn even gestopt bij de stuwdam om daar weer de draad op te pakken, klimmen, klimmen en klimmen. Ongeveer 2 uur nobody seen, geen kroeg, geen benzine pomp (spa blauw please) helemaal niets. Heel leuk. Ook nog een klein foutje gemaakt, niet bij Hoevelaken linksaf, maar dankzij een houtvester kwamen wij, zonder terug te fietsen, toch op ons streefdoel Butgenbach terecht. Butgenbach ligt net boven Bullingen, richting Luxemburg. Vandaag hebben we toch nog 75 km gefietst, we zien er niet uit, knal bruine koppen en armen, heel leuk als je je shirtje uittrekt. Maar gezien de ervaringen in 2003 is het weer toch wel aangenamer. We hebben een leuk pensionnetje gevonden, met een rijk gevulde koelkast (Leffe). Ook zit om de hoek een Chinees. Ron heeft daar zowat ook mijn eten opgegeten. Overigens is als je stopt met fietsen, lekker douchen en biertje + happen zowat het ultime genot. Immers we zijn op vakantie!!!!! Het was vandaag echt afzien, maar als ik dit intik hebben wij toch een tevreden gevoel. We zitten op schema, de dag van morgen (mijn zwarte torrie wordt 25) ziet er wat aantrekkelijker uit. Voor de kilometer tellers vandaag hebben we 75 km gefietst, de teller staat op 345 km. Niet gek voor een paar amateurtjes.

We lezen met veel plezier de 'comments' En zien aan de teller van de site, dat er hel wat belangstelling is. Het geeft ons zeker een kick dat velen met onze strafexpeditie meeleven. Met ons gaat het echt redelijk goed. We hebben, hoe gek het ook klinkt veel lol. Hoewel Ed vandaag een paar keer gezongen heeft: We gaan naar Ommen toe, blijkt het zo dat we elkaar steunen, moed inspreken, traantjes afdrogen, en bedenk maar wat.
We gaan echt naar Rome toe!!!!!

Liefs van Ron en Ed

De derde dag, de eerste Limburgse heuveltjes

Vrienden en vriendinnen

De derde dag zit erop. We hebben in totaal nu zo'n 270 km weggepeddeld, onder prachtige weersomstandigheden, we zijn al bruin als een nikker. Vanochtend zijn we uitgezwaaid door Jo en Martje en eerst teruggefiets naar onze route. Via Dilsen, Urmond richting Stein. Heel fijn langs het Julianakanaal, wat betekent rechtuit zo'n 10 km. Stel je voor op een dijkje, fietspad 80 cm breed en redelijk wind tegen, echt toppie. Toen verder langs de Maas, ook weer water maar dat kronkelt een beetje dus dat is wat aangenamer. Uiteindelijk kwamen we rond 13 uur in Maastricht. Uiteraard time-out op het Vrijthof. Daar genoten van een hapje en een liter melk. Dit ter voorbereiding van de Amstel Gold Race naar Gulpen. Niet te geloven 18 km. Echter klimmen en nog eens klimmen, met gelijk in het begin de Bemelerberg, 11%. Tot vlak voor Gulpen gaat het alleen maar omhoog, echter de laatste kilometer gaat het naar beneden. Topsnelheid was 45 km per uur. In Gulpen snel een hotelletje gevonden, lekker douchen en terrasje gezocht, voor een drankje en een hapje.
We hebben vandaag wel het vakantie gevoel gekregen, want de meesten van jullie moesten weer lekker werken. Morgen gaan we richting Luxemburg, dus klimmen, dalen, klimmen.
De stemming is goed bij ons, de pijntjes vallen mee, Ron heeft een beetje last van zijn rug, bij mij hier en daar wat spierpijntjes. Al met al geen reden om te wanhopen.
Even een technisch puntje, ik probeer ook foto's toe te voegen, maar dat duurt gigantisch lang en meestal klapt de zaak er nog uit. Die houden jullie dus te goed.
We lezen uiteraard wel de 'comments' super leuk.
Nou tot blog, mijn biertje wordt warm. Liefs Ron en Ed

De tweede dag, afzien richting Belgie

Vanmorgen, na een heerlijk ontbijt bij mevr. van Herpt zijn we om 8 uur weer op weg gegaan vanuit Herpt. De route ging via Drunen, de bekende duinen daar, langs Oisterwijk, Oirschot, Veldhoven naar Walik. Daar wonen Jennie en Lex met hun kids. Zij hadden ons voor een lunch uitgenodigd. Suprise, Carla was daar ook. Gezellig gepraat, heerlijk gegeten en bijgekomen van de inspanning. Op zich ging het best goed, maar al gauw kwamen bij Ed de pijntjes. De stop kwam dan ook precies op tijd. Wat dacht je na goed 65 km. Maar we moesten uiteraard weer verder. Na voor Ron en schriftje te hebben geritseld en voor Ed een paar paperclips zijn we vertrokken. Kijkersvraag waar heb je die paperclips voor nodig. Via Drommelen, natuurgebied De Malpie reden we Belgie binnen. Heel fijn daar langs de Zuid Willems vaart, recht toe recht aan. Uiteindelijk via Hamont, Lozen naar Neerglabbeek, waar de ouders van Paul (van Cathelijne) wonen. Werkelijk fantastisch ontvangen door Jo en Martje. Lekker biertje (Jupiler), gezonde maaltijd, lekker op het terras.
Nou jullie zijn weer geinformeerd.
Nog wat statistieken. Vandaag 114 km. Totaal dus 204. Het is lekker warm. We moeten beter voor onszelf zorgen, drinken, eten, ed. Wel pijntjes, maar niet desastreus. Morgen richting Maastricht en verder.
We bloggen, Ron en Ed

De eerste dag van de reis

Vanmorgen, zaterdag 21 april, zijn we om 8:30 uur vertrokken uit Nieuwveen. Nieuwveen ligt vlak bij Aalsmeer. Er was een heel uitzwaai comitiee wat tof was. Gelijk maar flink de pedalen rond getrapt en via Woerden naar Oudewater. Daar was het tijd voor een bakkie. Na de koffie door richting Schoonhoven. Daar even op de pont gewacht zodat we droog over de Lek zouden komen. Ook dat lukte. Via Noordeloos naar Hoornaar. Toen was het inmiddels lunchtijd. De volgende stop was Gorinchem, weer een noodzakelijke stop, want weer een pont nu over de Waal nu richting Woudrichem. Daar een flink stuk over de dijk langs de Afgesloten Maas naar Wijk en Aalburg gefietst. Het laatste stukje voor deze dag was naar Heusden een vestingstadje aan de Bergsche Maas. Ons slaapadres is vlakbij die stad in Herpt. We hebben 90 km. gefietst, het was lekker weer, maar wel veel wind. Ron en ik hebben lekkere rozige koppies. De beentjes doen wel een beetje zeer, immer we hebben bagage bij ons wat wel even wennen is, met name het gewicht aan het stuur door de voortassen. Tot zover we bloggen.

Lieve vrienden en vriendinnen

Hier in Ommen staan de tassen gepakt, vanavond ga ik naar Ron om na een nachtje slapen, op weg te gaan naar Rome. Om Ron goed in de gaten te houden heb ik een tshirt laten maken zodat ik hem kan volgen, dit vooral bij heuveltjes. Jullie begrijpen de adrealine giert behoorlijk door mijn lijf, het is en blijft een hele onderneming. Morgen na de eerste etappe zullen wij een reisverslagje op deze blog zetten.

Groeten ook namens Ron

De Splugenpas in de vroege lente

Dit geeft de fietser moed

Nog 2 weken en we zijn op weg

Op een dag voor mijn 55ste verjaardag een kaart van de route die wij gaan fietsen. Het kriebelt aardig bij mij. De fiets heeft net de APK keuring doorstaan en is weer in prima conditie. Dit weekend is het party time in Ommen, mooi weer, dus lekker in de tuin. Mijn maatje komt zo op visite dus kunnen we onder genot van een goudgele spa vast warmdraaien.

Groet

Ed

Nog 3 weken tot het vertrek

Het uur u nadert, nog 3 weken en dan zijn we op weg naar Rome.

Ik heb een sponsor gevonden die het gedurende onze fietstocht mogelijk maakt deze blog anywhere/anyplace te updaten via UMTS. Wij zijn ACHMEA, je weet wel van 'even Apeldoorn bellen' dan ook zeer dankbaar.

Groet, Ed

Deze blog bekijken ?

Bezoek deze site : www.edronrome.blogspot.com
Veel lees plezier

Deze blog is van Ed en Ron. Op 21 april vertrekken wij uit Nieuwveen voor onze fietstocht naar Rome. We zullen onze uiterste best doen om deze blog uptodate te houden zodat belangstellenden op de hoogte kunnen blijven van ons wel en wee tijdens deze reis. De reis loopt via Maastricht, Luxemburg naar Basel. Vanaf Basel gaan we in Zwitserland richting de Bodensee om vervolgens zuidelijk via de Alpen naar Italie te peddelen. In Italie gaan we via Modena, Florence naar Rome om na ongeveer 2000 km het Sint Pietersplein te bezoeken. Als voorproefje vast een foto van de Splugenpas op de grens tussen Zwitserland en Italie. Dit is het pittigste heuveltje wat wij tegen zullen komen